Terapeuta zajęciowy - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Terapeuta zajęciowy

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Terapeuta zajęciowy prowadzi różne formy i techniki terapii zajęciowej w procesie leczenia oraz rehabilitacji chorych, w celu przeciwdziałania powstaniu przewlekłego stanu chorobowego lub trwałego kalectwa, kompensacji ubytków funkcji oraz przystosowania do życia w społeczności szpitalnej i pozaszpitalnej.

Zadania zawodowe na stanowisku terapeuta zajęciowy:

• nawiązywanie kontaktu psychoterapeutycznego z chorym oraz tworzenie środowiska psychoterapeutycznego i socjoterapeutycznego, w celu rozpoznania i zaspokajania potrzeb człowieka chorego, z uwzględnieniem czynników zdrowotnych, psychologicznych i społecznych;
• planowanie indywidualnego i grupowego programu terapii, dostosowanej do potrzeb pacjenta, jego cech i nawyków oraz zaleceń lekarskich;
• prowadzenie różnych form oddziaływania terapeutycznego: zajęcia warsztatowe, świetlicowe, kulturalno-oświatowe i artystyczne, ćwiczenia z zakresu wychowania fizycznego (rekreacyjne, sportowe);
• wykonywanie wraz z pacjentem podczas zajęć terapeutycznych prac ogrodniczych, wikliniarskich, dziewiarskich, krawieckich, z zakresu obróbki metali, drewna, tworzyw itp.;
• nauczanie pacjentów posługiwania się podstawowym sprzętem rehabilitacyjnym, m.in. sprzętem do samoobsługi, ułatwiającym czynności życia codziennego, oraz kształtowanie u nich umiejętności samodzielnego życia;
• prowadzenie obserwacji reakcji organizmu pacjenta na terapię zajęciową i przekazywanie jej wyników osobie kierującej terapią (np. zgłaszanie lekarzowi przypadków samowolnego oddalenia się chorego psychicznie, pogorszenia jego stanu zdrowia lub prób samobójczych);
• współdziałanie z zespołem prowadzącym rehabilitację chorego (np. stosowanie terapii na zlecenie lekarza, konsultowanie z lekarzem przebiegu i wyników terapii);
• zachowanie tajemnicy w zakresie rozpoznania i metod leczenia wobec chorego i rodziny chorego (udzielanie informacji jedynie za zgodą lekarza odpowiedzialnego za stan zdrowia chorego);
• przestrzeganie przepisów bhp, obowiązujących przy określonych rodzajach zajęć oraz przepisów ppoż., w celu zapewnienia choremu maksymalnego bezpieczeństwa;
• sprawowanie funkcji kierowniczych i organizacyjnych (np. organizowanie i prowadzenie pracowni lub oddziału terapii zajęciowej).