Psychotraumatolog - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Psychotraumatolog

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Psychotraumatolog udziela porad i wsparcia psychologicznego osobom i rodzinom doświadczającym incydentalnej lub długotrwałej traumy po nagłych zdarzeniach takich jak katastrofa, działania wojenne, klęska żywiołowa, śmierć bliskiej osoby, wypadek, gwałt, wykorzystanie seksualne, długotrwała przemoc w rodzinie. Pomaga osiągnąć utraconą równowagę psychiczną, odnaleźć wyjście z trudnej sytuacji za pomocą terapii dzieci, młodzieży i dorosłych ofiar traumy.

Zadania zawodowe na stanowisku psychotraumatolog:

• udzielanie pomocy osobom doznającym traumy w następstwie zdarzeń losowych w ośrodkach interwencji kryzysowej, hospicjach, szpitalach i klinikach psychiatrycznych, ośrodkach psychoterapii, zakładach karnych i poprawczych;
• nawiązanie relacji z osobą w sytuacji kryzysowej po traumatycznym doświadczeniu;
• rozpoznawanie doświadczenia traumatycznego, jego objawów i skutków takich jak: zaburzenia emocjonalne, stres pourazowy, zaburzenia psychosomatyczne, zagrożenie samobójstwem, autoagresja i samookaleczenie, trudności adaptacyjne w pełnieniu ról społecznych itp.;
• diagnozowanie stanu psychicznego z wykorzystaniem technik imaginacyjnych, praca z obronami po urazowym doświadczeniu (rozszczepienie, dysocjacja);
• prowadzenie terapii indywidualnej i grupowej dla osób doświadczających tramy oraz ich rodzin, rodzin zastępczych i adopcyjnych oraz rodzinnych domów dziecka;
• zapobieganie rozwojowi stresu pourazowego poprzez wczesną interwencję psychologiczną;
• podejmowanie negocjacji z pacjentem w sytuacjach zagrożenia życia oraz w sytuacjach kryzysowych;
• przepracowanie traumy i dokonanie syntezy urazu za pomocą techniki ekranu;
• wspieranie pacjenta w rozwijaniu jego umiejętności psychospołecznych oraz uzyskiwania dostępu do własnych zasobów osobowościowych, indywidualnych oraz społecznych;
• współpraca z instytucjami wspomagającymi osoby i rodziny po traumatycznych wydarzeniach oraz udzielających wczesnej interwencji;
• stałe doskonalenie swoich umiejętności i wiedzy z zakresu metod stosowanych w terapiach traumatologicznych;
• opracowywanie programów i prowadzenie szkoleń psychoedukacyjnych dla różnych grup zawodowych: nauczycieli, lekarzy, ratowników medycznych, policjantów, kuratorów sądowych, pracowników zarządzania kryzysowego nastawionych na szybką profesjonalną pomoc psychologiczną;
• przeprowadzanie superwizji przeprowadzanych terapii po odpowiednim doświadczeniu i uzyskaniu certyfikatów do ich przeprowadzania;
• prowadzenie własnego gabinetu terapeutycznego.