Nauczyciel niewidomych i słabowidzących (tyflopedagog) - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Nauczyciel niewidomych i słabowidzących (tyflopedagog)

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Nauczyciel niewidomych i słabowidzących (tyflopedagog) prowadzi zajęcia dydaktyczno-wychowawcze oraz opiekuńcze z dziećmi i młodzieżą niewidomą i niedowidzącą w: przedszkolach, szkołach podstawowych, gimnazjach, szkołach ponadgimnazjalnych, ośrodkach szkolno-wychowawczych, przygotowując tych uczniów i wychowanków do pełnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa, w tym do wykonywania odpowiedniego zawodu.

Zadania zawodowe na stanowisku nauczyciel niewidomych i słabowidzących (tyflopedagog):

• prowadzenie zajęć dydaktyczno-wychowawczych i opiekuńczych, dostosowanych do możliwości psychofizycznych każdego ucznia;
• nauczanie dzieci sprawnego poruszania się w przestrzeni;
• maksymalne usprawnianie funkcji innych zmysłów;
• dostarczanie uczniom materiałów nagrywanych na taśmie w szybszym niż zwykle tempie ("mowa skondensowana"), w celu umożliwienia im szybszego odbierania danych słuchowych;
• przekształcanie bodźców wzrokowych w postać dostępną dla niewidomego dziecka, tj. zastępowanie ich bodźcami słuchowymi lub dotykowo-kinestetycznymi, przy użyciu najbardziej przydatnych i efektywnych środków, takich jak: pismo Braillea, "książki mówione", wypukłe mapy, magnetofony itp.;
• uzyskiwanie porady u lekarza specjalisty w dziedzinie wad wzroku, celem określenia ewentualnych ograniczeń czynności fizycznych u dzieci;
• zapewnianie każdemu dziecku jak najwięcej sposobności do znajdowania najbardziej odpowiednich warunków nauki, takich jak: oświetlenie, kąt patrzenia, wielkość czcionki itp.;
• bezpośrednie kształcenie funkcji wzrokowych, mające na celu podwyższenie poziomu funkcjonowania wzroku na lekcjach ukierunkowanych na wytworzenie maksymalnej sprawności w skupieniu uwagi na przekazywaniu i interpretacji spostrzeżeń wzrokowych, aż do ćwiczenia wzroku w przypadku dzieci z resztkami widzenia;
• stosowanie takich metod pracy dydaktyczno-wychowawczej, które uwzględniają indywidualną pracę z każdym dzieckiem, ze względu na zróżnicowane możliwości wzrokowe, różny stopień ich zdolności intelektualnych, stan zdrowia i sprawności ogólnej, cechy charakterologiczne, które są spowodowane poczuciem niepełnosprawności;
• prowadzenie zajęć z rewalidacji indywidualnej.