Lekarz-endokrynologia - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Lekarz-endokrynologia

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Lekarz-endokrynologia rozpoznaje, różnicuje i leczy choroby układu wewnętrznego wydzielania (endokrynnego) metodami niezabiegowymi, wszystkimi dostępnymi metodami diagnostycznymi oraz podejmuje działania na rzecz promocji zdrowia i zapobiegania chorobom układu wewnątrzwydzielniczego.

Zadania zawodowe na stanowisku lekarz-endokrynologia:

• badanie chorych podmiotowe i przedmiotowe, ukierunkowane na układ wydzielania wewnętrznego;
• nawiązywanie kontaktu i współpracy z chorym oraz jego rodziną, wyjaśnianie celu i potrzeby leczenia, łagodzenie lęku oraz niepokoju;
• kierowanie materiału biologicznego (krew, mocz, kał i inne) na badania dodatkowe (laboratoryjne): biochemiczne, bakteriologiczne, histologiczne, immunologiczne i inne;
• kierowanie chorych na badania dodatkowe: radiologiczne, tomograficzne, NMR, izotopowe i inne oraz na konsultacje do innych specjalistów;
• wykonywanie prób czynnościowych poszczególnych narządów i układów;
• wykonywanie nakłuć (punkcji) diagnostycznych i leczniczych, wenesekcji, wstrzyknięć (iniekcji) i innych zabiegów;
• wykonywanie badań EKG, dna oczu, oznaczanie ciśnienia tętniczego tonometrem i innych;
• interpretacja i ocena wyników wykonanych badań pomocniczych (dodatkowych);
• formułowanie rozpoznania lekarskiego (diagnozy) i rozpoznań mniej prawdopodobnych (różnicowych);
• leczenie chorób układu wydzielania wewnętrznego różnymi metodami, z wyłączeniem metod chirurgicznych;
• udzielanie pomocy doraźnej w stanach naglących, przeprowadzanie reanimacji, defibrylacji serca, przetaczanie krwi i płynów infuzyjnych, biegłe posługiwanie się potrzebnym sprzętem;
• kierowanie rehabilitacją chorych po leczeniu zachowawczym i chirurgicznym chorób układu wewnątrzwydzielniczego;
• prowadzenie dokumentacji lekarskiej (historii choroby), wypisywanie skierowań, recept i zwolnień lekarskich;
• odbywanie konsultacji lekarskich dla innych specjalności medycznych;
• przygotowywanie opinii, świadectw, orzeczeń oraz wniosków do celów inwalidztwa, zatrudnienia i sądownictwa;
• uczestniczenie w działaniach dotyczących promocji zdrowia i zapobiegania chorobom;
• doskonalenie swojej wiedzy i umiejętności, między innymi przez uczestnictwo w podyplomowym kształceniu ustawicznym.