Inżynier zootechniki - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Inżynier zootechniki

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Inżynier zootechniki organizuje i nadzoruje produkcję zwierzęcą w przedsiębiorstwach rolniczych, gospodarstwach specjalistycznych, fermach zarodowych, stacjach hodowli i unasieniania zwierząt i ośrodkach doradztwa rolniczego. Planuje i zapewnia realizację zadań hodowlanych i chowu towarowego, prowadzi badania naukowe związane z chowem i hodowlą zwierząt oraz popularyzuje postęp hodowlany i naukowo-techniczny.

Zadania zawodowe na stanowisku inżynier zootechniki:

• wykonywanie ocen i analiz stanu chowu lub hodowli zwierząt gospodarskich w zakresie odpowiadającym celom tej produkcji;
• określanie perspektyw rozwoju i racjonalnej produkcji mając na względzie wykorzystywanie miejscowych warunków hodowli lub chowu oraz zbytu;
• prowadzenie bilansów paszowych, ocenianie warunków ich realizacji;
• prowadzenie obrotu stada, selekcji oraz doskonalenie hodowlane i produkcyjne;
• planowanie i realizowanie zadań wynikających z bieżącej produkcji zwierzęcej, jak: wybór zwierząt do chowu lub hodowli, zabezpieczenie warunków bytowych (pomieszczenia), żywienia, użytkowania oraz wykorzystanie i rozdysponowanie produkcji;
• prowadzenie obserwacji dotyczących kondycji i stanu zdrowotnego zwierząt;
• formułowanie wniosków i wykorzystywanie fachowców wspomagających: lekarzy weterynarii i instruktorów - doradców;
• organizowanie pracy i nadzorowanie personelu zatrudnionego przy chowie lub hodowli zwierząt;
• prowadzenie wymaganej dokumentacji zawodowo-hodowlanej w zakresie selekcji i kojarzeń oraz prostej dokumentacji ekonomicznej;
• korzystanie z literatury zawodowej oraz wdrażanie nowych technologii do produkcji;
• prowadzenie badań naukowych związanych z chowem i hodowlą zwierząt;
• popularyzowanie wyników badań i doświadczeń w zakresie postępu hodowlanego i technologii produkcji;
• przestrzeganie przepisów hodowlanych, ochrony środowiska, bhp i ppoż.