Hodowca ptaków - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Hodowca ptaków

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Hodowca ptaków prowadzi chów i hodowlę bażantów, przepiórek, perliczek, kuropatw, gołębi itp. dla celów sportowych i spożywczych.

Zadania zawodowe na stanowisku hodowca ptaków:

• dobieranie gatunków i ptaków do hodowli w celu uzyskania odpowiedniej jakościowo populacji, będącej przedmiotem zainteresowania odbiorców;
• dostosowywanie pomieszczeń, wybiegów, terenu do potrzeb i wymagań poszczególnych gatunków lub grup wiekowych, wyposażanie hodowli w sprzęt i urządzenia: płoty, siatki, klatki, woliery, szopy, poidła, karmniki, inkubatory, środki transportu, paszarnie, magazyny;
• zapewnianie żywienia, pielęgnacji i pobytu w warunkach pozwalających na uzyskanie spodziewanych efektów hodowlanych i ekonomicznych;
• gromadzenie i przechowywanie odpowiednich pasz, porcjowanie, dawkowanie, wzbogacanie i zadawanie;
• kontrolowanie zachowań ptaków, ich codzienna obserwacja, selekcja, znakowanie i rejestracja;
• przeciwdziałanie agresji osobniczej i zbiorowej (stadnej);
• kojarzenie gatunkowe, rasowe i produkcyjne, wychów młodych zgodnie z wymaganiami gatunkowymi i użytkowymi, zapewnianie odpowiednich warunków lęgowych i wychowu młodych;
• kontrola zdrowotna ptaków, przyrostów, profilaktyka zdrowotna - zadawanie leków i szczepionek;
• zabezpieczanie hodowli przed szkodnikami, drapieżnikami i kłusownikami;
• przestrzeganie przepisów sanitarnych w celu uniknięcia chorób odzwierzęcych;
• prowadzenie sprzedaży i promocji hodowlanej;
• korzystanie z pomocy specjalistów, lekarzy weterynarii oraz literatury fachowej.