Psychoonkolog - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Psychoonkolog

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Psychoonkolog udziela pomocy i wsparcia chorym onkologicznie i ich rodzinom w różnych etapach choroby i leczenia. Stosuje formy psychoterapii dostosowane do potrzeb chorego. Prowadzi edukację personelu medycznego oraz edukację społeczną w zakresie aktywnej prewencji i profilaktyki chorób nowotworowych. Prowadzi działalność naukowo-badawczą.

Zadania zawodowe na stanowisku psychoonkolog:

• dokonanie diagnozy psychoonkologicznej na podstawie wywiadu z pacjentem, obserwacji jego zachowania oraz narzędzi psychometrycznych;
• poznanie bieżącej sytuacji zdrowotnej i życiowej osoby chorej i jej rodziny, identyfikowanie jej stanu emocjonalnego i ew. zaburzeń psychicznych, sposobu radzenia sobie ze stresem itp.;
• udzielanie wsparcia chorym i rodzinom na oddziałach onkologicznych (chemio- i radioterapii) w centrach onkologii, w poradniach onkologicznych, hospicjach stacjonarnych i domowych, oddziałach nieonkologicznych, w których przebywają chorzy onkologicznie;
• stosowanie różnych form psychoterapii dostosowanych do potrzeb chorego: terapii psychoonkologicznej, terapii tańcem i ruchem, jogi relaksacyjnej, treningu antystresowego, treningu komunikacji i asertywności, warsztatów zdrowego odżywiania i gotowania, coachingu zdrowego stylu życia itp.;
• motywowanie pacjenta do aktywnej współpracy z zespołem leczącym, szacowanie ryzyka popełnienia samobójstwa i zapobieganie popełnieniu samobójstwa;
• wyjaśnianie pacjentom stanów i reakcji emocjonalnych przeżywanych w chorobie, redukowanie lęku przed leczeniem: chemoterapią, zabiegami chirurgicznymi lub naświetlaniami;
• prowadzenie terapii z członkami rodziny w trakcie choroby, po wyzdrowieniu a także po śmierci pacjenta: mobilizowanie ich do dbania o własne potrzeby, wspomaganie w porozumiewaniu się rodziny z pacjentem, niwelowanie żalu po stracie;
• organizowanie spotkań grupowych dla osób chorych na nowotwory oraz grup szczególnego ryzyka i ich bliskich w celu wymiany doświadczeń;
• współpraca z lekarzami onkologami w celu lepszego rozumienia pacjenta;
• prowadzenie zajęć edukacyjnych i szkoleń dla personelu medycznego w celu poprawy współpracy i komunikacji z pacjentem, zapobieganiu wypaleniu zawodowemu;
• prowadzenie działalności profilaktycznej i prewencyjnej wśród dorosłych i młodzieży szkolnej w celu przeciwdziałaniu zachorowań na nowotwory: promowanie zdrowego stylu życia, badań profilaktycznych, samobadania itp.;
• stałe doskonalenie umiejętności terapeutycznych oraz wiedzy o chorobach nowotworowych: ich objawach, skutkach ubocznych leczenia i prowadzonych terapiach, zasadach postępowania z pacjentem z chorobą nowotworową itp.;
• wspomaganie własnej kondycji psychicznej i zapobieganie wypaleniu zawodowemu;
• prowadzenie działalności naukowo-badawczej;
• uczestnictwo w konferencjach, seminariach, publikowanie wyników badań;
• prowadzenie działalności dydaktycznej i szkoleń dla lekarzy i innych psychoonkologów;
• udział w kampaniach społecznych promujących walkę z chorobami nowotworowymi i przeciwdziałających stygmatyzacji.