Psycholog kliniczny - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Psycholog kliniczny

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Psycholog kliniczny prowadzi badania diagnostyczne oraz działalność korekcyjno-wyrównawczą zaburzeń u dzieci i ludzi dorosłych w ramach: psychologii lekarskiej (u osób z zaburzeniami somatycznymi i psychicznymi), psychologii sądowej (u przestępców), defektologii (u osób ze zmianami w psychice wywołanej defektami organicznymi) oraz stosuje profilaktykę w celu zapobiegania występowaniu zaburzeń.

Zadania zawodowe na stanowisku psycholog kliniczny:

• badanie i analizowanie psychologicznych czynników wpływających np. na zaburzenia psychosomatyczne oraz psychologicznych konsekwencji chorób przewlekłych;
• diagnozowanie zaburzeń w rozwoju umysłowym i społecznym, zaburzeń neurologicznych u dzieci i dorosłych (mowy, pamięci, percepcji wzrokowej) oraz zaburzeń osobowości u pacjentów psychiatrycznych, na podstawie wywiadu diagnostycznego i testów klinicznych;
• stosowanie psychoterapii w leczeniu schorzeń wewnętrznych, chirurgicznych i innych (psychoterapia podtrzymująca), nerwic i psychoz (psychoterapia objawowa, relaksacyjna i psychoanalityczna), schorzeń neurologicznych (psychoterapia grupowa);
• prowadzenie rehabilitacji psychologicznej chorych po przebytych ostrych chorobach internistycznych i chirurgicznych;
• ścisła współpraca z personelem lekarskim przy diagnozowaniu, leczeniu i prewencji chorób;
• badanie procesów psychologicznych towarzyszących okresowi ciąży i porodu oraz psychoprofilaktyka porodu;
• prowadzenie badań w zakresie eugeniki, psychologii zeznań świadków, przydatności zawodowej więźniów itp. oraz doradztwo psychologiczne służące zapobieganiu przestępstwom i reedukacji przestępców;
• analizowanie i interpretowanie wyników badań, formułowanie wskazań (doradztwo, dobór metod psychokorekcji);
• opracowywanie ekspertyz, raportów i referatów naukowych;
• prowadzenie dokumentacji badań, diagnoz i działalności psychokorekcyjnej;
• utrzymywanie wymaganych kontaktów z członkami rodzin pacjentów, przedstawicielami innych dyscyplin psychologicznych i pokrewnych, nauczycielami, pracodawcami i innymi.