Lekarz - specjalista chorób płuc dzieci - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Lekarz – specjalista chorób płuc dzieci

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Lekarz – specjalista chorób płuc dzieci rozpoznaje, różnicuje i leczy choroby płuc dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem schorzeń przewlekłych o dużym znaczeniu społecznym, takich jak: gruźlica, przewlekłe zapalenie oskrzeli, astma oskrzelowa, choroby alergiczne, choroby o podłożu genetycznym, nowotwory płuc u dzieci, choroby zapalne śródmiąższowe i inne. Podejmuje działania na rzecz promocji zdrowia i zapobiegania chorobom układu oddechowego.

Zadania zawodowe na stanowisku lekarz – specjalista chorób płuc dzieci:

• rozpoznawanie chorób płuc dzieci;
• nawiązywanie kontaktu z chorym dzieckiem i jego rodziną, wyjaśnianie celu i potrzeby leczenia, łagodzenie lęku i niepokoju;
• kierowanie materiału biologicznego na badania laboratoryjne: biochemiczne, bakteriologiczne, histologiczne, immunologiczne i inne;
• kierowanie chorych dzieci na badania dodatkowe: radiologiczne, tomograficzne oraz na konsultacje do innych specjalistów medycznych;
• wykonywanie testów skórnych, tuberkulinowych i innych;
• wykonywanie prób czynnościowych układu oddechowego i układu krążenia;
• wykonywanie bronchoskopii, spirometrii, oznaczanie ciśnienia tętniczego tonometrem i innych badań;
• leczenie chorób takich jak: dychawica oskrzelowa (astma), gruźlica, odma, przewlekłe zapalenie oskrzeli, nowotwory płuc, wady rozwojowe, niewydolność oddechowo-krążeniowa oraz innych chorób układu oddechowego;
• orzekanie o potrzebie rehabilitacji leczniczej dziecka, niezdolności do nauki, niepełnosprawności z powodu rozpoznanych i leczonych chorób;
• kierowanie rehabilitacją chorych dzieci po przebytych chorobach układu oddechowego;
• prowadzenie dokumentacji lekarskiej (historii choroby);
• przygotowywanie opinii, zaświadczeń i wniosków dotyczących leczonych dzieci;
• udzielanie konsultacji z zakresu chorób płuc dzieci lekarzom innych specjalności;
• przeprowadzanie analiz epidemiologicznych, organizowanie badań radiologicznych małoobrazkowych i szczepień;
• pełnienie dyżurów medycznych oraz udzielanie konsultacji specjalistycznych z zakresu chorób płuc u dzieci;
• samokształcenie w dziedzinie chorób płuc u dzieci, m. in. poprzez  uczestnictwo w specjalistycznych sympozjach i konferencjach szkoleniowo-naukowych;
• wykonywanie indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej lub świadczeń zdrowotnych w ramach grupowej praktyki lekarskiej w dziedzinie chorób płuc u dzieci;
• kierowanie oddziałem, poradnią lub kliniką chorób płuc dzieci;
• kierowanie specjalizacją w dziedzinie chorób płuc dzieci;
• uczestniczenie w działaniach dotyczących promocji zdrowia i zapobiegania chorobom układu oddechowego dzieci;
• udział w doskonaleniu zawodowym (szkoleniu) innych pracowników medycznych;
• prowadzenie badań naukowych i publikowanie ich wyników.