Lekarz-medycyna transportu - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Lekarz-medycyna transportu

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Lekarz-medycyna transportu prowadzi badania profilaktyczne, ocenia ryzyko zawodowe i wielkość ekspozycji związanych z różnymi środkami transportu. Prowadzi orzecznictwo dotyczące wykonywania pracy w różnych środkach transportu lądowego, wodnego i powietrznego albo z prowadzeniem lub uczestniczeniem w transporcie w tym zakresie. Podejmuje działania na rzecz promocji zdrowia i zapobiegania chorobom związanym z wykonywaniem pracy lub uczestnictwem w różnych formach transportu.

Zadania zawodowe na stanowisku lekarz-medycyna transportu:

• ustalanie zagrożeń i szkodliwych następstw związanych z transportem powietrznym: wysiłkiem fizycznym w hypoksji i podciśnieniu, wpływem nagłych przyspieszeń, nagłych dekompresji, zaburzeń termoregulacji, hałasem, promieniowaniem mikrofalowym działaniem silnych pól elektromagnetycznych, chronobiologią;
• ustalanie zagrożeń i szkodliwych następstw związanych z transportem lądowym: ekspozycją zawodową pracowników, czynników istotnie wpływających na kierowanie pojazdami, w tym ponoszonym ryzykiem związanym z bezpieczeństwem ruchu i innych;
• ustalanie zagrożeń i szkodliwych następstw związanych z transportem morskim: warunkami bytowania na statkach i w portach, ekspozycją zawodową na czynniki fizyczne, chemiczne i biologiczne na statkach, warunkami pracy pod wodą, chorobą dekompresyjną, chorobą morską i innymi;
• badanie przedmiotowe i podmiotowe ukierunkowane na występowanie zaburzeń związanych z pracą lub uczestnictwem w rozmaitych formach transportu oraz przebywaniem w strefach klimatu tropikalnego;
• ustalanie zagrożeń i szkodliwych następstw związanych z przebywaniem w odmiennych warunkach klimatycznych: wpływem klimatu tropikalnego na zachorowalność i chorobowość, warunkami fizjologicznymi i psychologicznymi pracy w tropiku oraz wpływem podróży na stan zdrowia (aklimatyzacją, zachorowalnością na choroby zakaźne tropikalne, higieną podroży, wypadkowością w podróży, aspektem zdrowotnym i higienicznym turystyki kwalifikowanej);
• ocena stanowiska pracy i wpływu środowiska na stan zdrowia osoby pracującej w danych warunkach;
• prowadzenie badań diagnostycznych i prób czynnościowych narządów i układów;
• kierowanie pacjentów na badania dodatkowe, radiologiczne, izotopowe oraz na konsultacje do innych specjalistów;
• kierowanie materiału biologicznego na badania biochemiczne, bakteriologiczne, immunologiczne i inne;
• orzekanie o przydatności zawodowej na stanowisko pracy w konkretnych warunkach ekspozycji zawodowej i środowisku;
• orzekanie o niezdolności do pracy z powodu choroby, potrzebie rehabilitacji leczniczej, uprawnieniu do świadczenia rehabilitacyjnego, niezdolności do pracy lub w gospodarstwie rolnym oraz niepełnosprawności z powodu chorób związanych z pracą w środkach transportu lub uczestnictwem w transporcie albo przebywaniem w innej strefie klimatycznej;
• określanie parametrów stanu zdrowia populacji objętej opieką profilaktyczną;
• diagnozowanie i leczenie chorób zawodowych występujących w warunkach narażenia zawodowego związanego z transportem powietrznym, lądowym i morskim;
• udział w opracowaniu programów promocji zdrowia w warunkach zatrudnienia w środkach transportu, uczestnictwa w transporcie oraz przebywania w środowisku innej strefy klimatycznej;
• udział w działaniach dotyczących zapobiegania zachorowalności i wypadkowości w warunkach zatrudnienia w środkach transportu;
• inne zadania objęte specjalizacją w dziedzinie chorób wewnętrznych lub medycyny pracy.