Hodowca zwierząt futerkowych - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Hodowca zwierząt futerkowych

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Hodowca zwierząt futerkowych planuje, organizuje i wykonuje prace związane z chowem i hodowlą zwierząt futerkowych, takich jak: lisy, norki, nutrie, szynszyle, fretki, tchórzofretki, jenoty, króliki, a także prowadzi zbyt skór oraz mięsa.

Zadania zawodowe na stanowisku hodowca zwierząt futerkowych:

• analizowanie i ocenianie możliwości prowadzenia racjonalnej hodowli i chowu towarowego zwierząt futerkowych, dobieranie odpowiedniego gatunku, rasy i typu użytkowego zwierząt do posiadanych lub planowanych warunków, wybór osobników do hodowli i chowu produkcyjnego, określanie wielkości stada oraz cyklów produkcji towarowej;
• gromadzenie pasz, przechowywanie w chłodniach, konserwowanie, porcjowanie, uzdatnianie, wzbogacanie, normowanie i zadawanie;
• chwytanie, poskramianie i unieruchamianie zwierząt na potrzeby hodowlane, selekcyjne, higieniczne, weterynaryjne oraz znakowanie i przemieszczanie osobników;
• kojarzenie hodowlane i użytkowe, prowadzenie rozpłodu i wychowu młodych zwierząt;
• rozróżnianie podstawowych objawów chorobowych, schorzeń, zagrożeń środowiskowych i kanibalizmu;
• dobór właściwych środków profilaktycznych, dezynfekcyjnych oraz ich właściwe oznakowanie, przechowywanie i stosowanie;
• odkażanie pomieszczeń dla zwierząt, czyszczenie i konserwowanie urządzeń: klatek, karmników, poideł, kotników, wybiegów itp.;
• utrzymywanie higieny i czystości w kuchni, magazynach, paszarniach, chłodniach i przechowalniach;
• dokonywanie selekcji, uboju, skórowania, mizdrowania skór oraz przygotowanie do przechowywania i transportu;
• prowadzenie marketingu, promocji produkcji i sprzedaży (skór oraz mięsa);
• przestrzeganie przepisów sanitarnych w celu uniknięcia chorób odzwierzęcych;
• prowadzenie wymaganej dokumentacji hodowlanej i ekonomicznej;
• korzystanie z pomocy fachowców z branży, związków hodowlanych, z osiągnięć nauki, wprowadzanie nowych technologii produkcji.