Skocz do zawartości

Rafał Wielgus

BHPEX
  • Liczba zawartości

    1218
  • Rejestracja

  • Wygrane w rankingu

    6

Odpowiedzi dodane przez Rafał Wielgus

  1. Ubezpieczony, który uległ wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy, zawiadamia niezwłocznie o tym fakcie pracodawcę lub podmiot, na rzecz którego miał świadczyć lub świadczył pracę.

    Ustalenia dotyczące okoliczności i przyczyn wypadku w drodze do pracy lub z pracy zamieszcza się w karcie wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Dla ubezpieczonych będących pracownikami, kartę sporządza pracodawca (w jego imieniu może to być kadrowa, sam pracodawca, kierownik, służba bhp, lub firma zewnętrzna), a dla pozostałych ubezpieczonych - podmiot wymieniony w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1773, ze zm.).

    Uznanie zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy następuje na podstawie:

    • oświadczenia poszkodowanego, członka jego rodziny lub świadków co do czasu, miejsca i okoliczności zdarzenia;
    • informacji i dowodów pochodzących od podmiotów badających okoliczności i przyczyny zdarzenia lub udzielających poszkodowanemu pierwszej pomocy;
    • ustaleń sporządzającego kartę wypadku w drodze do pracy lub z pracy.

    Kartę sporządza się po ustaleniu okoliczności i przyczyn zdarzenia, nie później niż w terminie 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku, w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje poszkodowany lub członek jego rodziny, a drugi przechowuje się w dokumentacji powypadkowej.
    Odmowa uznania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy wymaga uzasadnienia.

  2. Przecież to proste, musisz znać dwa parametry ZL oraz wysokość i po sprawie, poniżej szczegóły:

    Kategorie zagrożenia ludzi ZL

    Budynki  ZL, zalicza się do jednej lub do więcej niż jedna spośród następujących kategorii zagrożenia ludzi:

    ZL I – zawierające pomieszczenia przeznaczone do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób nie będących ich stałymi użytkownikami, a nie przeznaczone przede wszystkim do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się,

    ZL II – przeznaczone przede wszystkim do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się, takie jak szpitale, żłobki, przedszkola, domy dla osób starszych.

    ZL III – użyteczności publicznej, nie zakwalifikowane do ZL I i ZL II.

    ZL IV – mieszkalne.

    ZL V – zamieszkania zbiorowego, nie zakwalifikowane do ZL I i ZL II.

    Strefy pożarowe zaliczone, z uwagi na przeznaczenie i sposób użytkowania, do więcej niż jednej kategorii zagrożenia ludzi, powinny spełniać wymagania określone dla każdej z tych kategorii.

     

    § 212. Klasy odporności pożarowej

    1. Ustanawia się pięć klas odporności pożarowej budynków lub ich części, podanych w kolejności od najwyższej do najniższej i oznaczonych literami: "A", "B", "C", "D" i "E", a scharakteryzowanych w § 216.
    2. Wymaganą klasę odporności pożarowej dla budynku, zaliczonego do jednej kategorii ZL, określa poniższa tabela:

    Budynek:                       ZL I   ZL II   ZL III   ZL IV   ZL V

    1                                      2        3         4         5           6

    niski (N)                        "B"     "B"      "C"      "D"        "C"

    średniowysoki (SW)    "B"     "B"      "B"      "C"         "B"

    wysoki (W)                    "B"      "B"     "B"      "B"         "B"

    wysokościowy (WW)   "A"       "A"     "A"       "B"         "A"

     

     

  3. Nie później niż 5 lat po ukończeniu szkoły należy odbyć szkolenie okresowe dla służb bhp, w przeciwnym razie nie ma Pani prawa pracować w służbie bhp, dopiero wtedy szkolenia wstępne bhp można prowadzić.

  4. W tej sytuacji jest słowo przeciwko słowu - to trudny temat. Jeżeli są świadkowie, to pozew cywilny i powołać świadków.

    Jeżeli świadków nie ma to podejrzewam, że obdukcji lekarskiej też nie ma.

    Więc jeżeli nic nie ma , co wskazywałoby na obrażenia i wskazywałoby na winowajcę, to nic nie da się zrobić.

    Można by się jeszcze podratować protokołem z ustaleń przyczyn wypadku, czy zdarzenie zgłoszone było pracodawcy jako wypadek przy pracy?

    Więc jeżeli nawet tego nie ma - to naprawdę nic się nie da zrobić.

    Można zrobić jeszcze pozew do sadu, który umorzy postępowanie, ale w postępowaniu przygotowawczym, winowajca może się wystraszyć i może będzie chciał iść na ugodę w postaci zadość uczynienia finansowego.

  5. W mojej ocenie protokół zawiera błędy formalne.

    Jako przyczyna zewnętrzna podana została "nieuwaga poszkodowanego". Czynniki psychofizyczne nie wchodzą w zakres czynników zewnętrznych. W tym przypadku czynnikiem zewnętrznym jest uderzenie o podłoże i koniec kropka.

    Przecież nieuwaga nie spowodowała urazu, tylko spowodowała upadek, a sam upadek nie mieści się w definicji wypadku.

  6. Warunki i tryb włączenia jednostek ochrony przeciwpożarowej do Krajowego Systemu Ratowniczo – Gaśniczego określa rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 15 września 2014 r.

    Ochotnicze Straże Pożarne mogą być włączane do, KSRG gdy posiadają:

    • co najmniej jeden średni lub ciężki samochód ratowniczo - gaśniczy,
    • co najmniej 12 wyszkolonych ratowników,
    • skuteczny system łączności powiadamiania i alarmowania,
    • urządzenia łączności w sieci radiowej systemu na potrzeby działań ratowniczych.

    Jednostki niespełniające powyższych wymagań nie są z góry skreślone. OSP, która nie spełnia powyżej wymagań, a jej działalność ma zastosowanie w warunkach przewidzianych w planie działań ratowniczych może wstąpić do KSRG. Oceny tych warunków dokonuje właściwy miejscowo Komendant Powiatowy/ Miejski Państwowej Straży Pożarnej.

    Włączenie jednostki do KSRG jest poprzedzone zawarciem porozumienia między właściwym miejscowo Komendantem Powiatowy/Miejskim PSP, podmiotem tworzącym jednostkę, a przedmiotową jednostką.

    Porozumienie powinno określać:

    • deklarowaną gotowość operacyjną, w tym siły i środki przewidziane do wykorzystywania w systemie,
    • zadania ratownicze przewidziane dla jednostki w ramach systemu,
    • wymaganą liczbę i wymagany poziom wyszkolenia ratowników w jednostce,
    • sposób utrzymania stanu gotowości jednostki do działań ratowniczych, w szczególności w zakresie sprawności technicznej samochodów pożarniczych i ich wyposażenia, przygotowania ratowników do działań, przebiegu alarmowania i sposobu przekazywania informacji dotyczącej aktualnej gotowości operacyjnej lub jej czasowego obniżenia,
    • sposoby alarmowania jednostki,
    • warunki rozwiązywania porozumienia.

    Procedura włączania jednostki OSP do KSRG wygląda następująco. Komendant Powiatowy/Miejski Państwowej Straży Pożarnej przedstawia właściwemu Komendantowi Wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej wniosek o włączenie jednostki do KSRG, z którą zawarł porozumienie wraz z uzasadnieniem. Następnie na wniosek właściwego Komendanta Wojewódzkiego PSP, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej wydaje decyzję w sprawie włączenia jednostki do systemu i jednocześnie prowadzi ewidencję jednostek ochrony przeciwpożarowej włączonych do systemu.

    Sposób i tok postępowania w przypadku otrzymania przez Komendanta Głównego PSP wniosku od Komendanta Wojewódzkiego PSP o włączenie jednostki OSP do KSRG określa procedura P-23. Procedurę stosuje się do każdej OSP ubiegającej się o włączenie do Krajowego Systemu Ratowniczo Gaśniczego.

    Nadsyłać wnioski o wstąpienie do KSRG można przez cały rok, jednak ich rozpatrywanie przez Komendanta Głównego PSP odbywa się w kwietniu i listopadzie.

    Priorytetowym kryterium przy kwalifikacji jednostek OSP do KSRG jest występowanie wnioskowanej jednostki OSP w zbiorczym planie sieci podmiotów KSRG, przynależność terytorialna do gminy, w której nie ma jednostek OSP w KSRG lub włączona jest tylko jedna OSP do KSRG.

    W przypadku włączenia trzeciej i kolejnej jednostki, OSP może być włączona tylko wtedy, gdy jej działalność ma zastosowanie w warunkach przewidzianych w planie działań ratowniczych. Wyjątkiem od powyższej zasady jest wystąpienie o kolejną jednostkę OSP z równoczesnym wnioskiem o wyłączenie już funkcjonującej w systemie OSP, której przynależność z różnych względów stała się niecelowa. W przypadku włączenia trzeciej i kolejnej jednostki OSP (lub drugiej i kolejnej, gdy na terenie gminy jest JRG) wniosek powinien zawierać uzasadnienie od właściwie terytorialnie Komendanta Powiatowego/ Miejskiego zaopiniowany przez Komendanta Wojewódzkiego.

    Jednostki OSP, które aspirują do KSRG muszą posiadać na swoim wyposażeni:

    • zestaw do kwalifikowanej pierwszej pomocy
    • co najmniej 4kpl. aparatów ochrony dróg oddechowych,
    • zestaw hydrauliczny.

    Wyjątkiem od powyższego wyposażenia jest włączenie jednostki OSP przewidzianej do prowadzenia specjalistycznych działań ratowniczych. W takim przypadku włącza się OSP do KSRG bez względu na ilość OSP w KSRG w danej gminie. Jednak w takim przypadku również wniosek musi być uzasadniony przez Komendanta Powiatowego / Miejskiego i zaopiniowany przez Komendanta Wojewódzkiego PSP.

  7. Pracodawca może zobowiązać określonych pracowników do zaopiniowania udokumentowanej oceny ryzyka zawodowego przed jej zatwierdzeniem. Natomiast udokumentowaną ocenę ryzyka zawodowego powinien zatwierdzić pracodawca. Przy czym, pracodawca może upoważnić inne osoby do dokonywania w jego imieniu określonych czynności z zakresu prawa pracy, jednakże, w sposób wyraźny powinno wynikać, że dana osoba działa w imieniu pracodawcy.

    Uzasadnienie

    Zgodnie z art. 226 ustawy z 26.06.1974 r. – Kodeks pracy – dalej k.p. pracodawca ocenia i dokumentuje ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą oraz stosuje niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające ryzyko oraz informuje pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywana pracą, oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami. W myśl natomiast § 39a ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawca ocenia ryzyko zawodowe występujące przy wykonywanych pracach, w szczególności przy doborze wyposażenia stanowisk i miejsc pracy, stosowanych substancji i preparatów chemicznych, biologicznych, rakotwórczych lub mutagennych oraz zmianie organizacji pracy. Zatem dokonanie oceny ryzyka zawodowego należy do obowiązków pracodawcy. Realizując wskazaną powinność, może on powołać zespół. Przepisy nie określają sposobu powołania zespołu ani jego składu i nie wskazują szczególnych wymagań kwalifikacyjnych osób dokonujących oceny ryzyka zawodowego oraz jak powinien powołany zespół procedować. Przyjmuje się, że zespół ten powinien składać się z kompetentnych osób, które dobrze znają procesy pracy, zagrożenia występujące w zakładzie pracy oraz posiadają wiedzę w zakresie metodologii dokonywania ocen ryzyka zawodowego.

    Należy przypomnieć wymagania normy PN-N-18002: 2011 – Systemy zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy, w której zaleca się, aby osoby oceniające ryzyko:
    – znały i rozumiały zasady oceny ryzyka zawodowego,
    – posiadały wiedzę niezbędną do identyfikowania zagrożeń na ocenianych stanowiskach,
    – umiały ocenić szkodliwe następstwa występujących zagrożeń.

    Ponadto w wymienionej normie wskazano, że w składzie zespołu do oceny ryzyka zawodowego powinni, przykładowo, znaleźć się:
    – pracownik służby bhp lub osoba wykonująca zadania tej służby,
    – lekarz medycyny pracy,
    – osoby kierujące pracownikami,
    – pracownicy lub ich przedstawiciele.

    Przepisy § 2 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z 2.09.1997 r. w sprawie służby bezpieczeństwa i higieny pracy wskazują, że w dokonywaniu oceny ryzyka zawodowego powinna brać udział służba bhp. Podobnie podczas dokonywania oceny ryzyka zawodowego powinien być zapewniony współudział służby medycyny pracy. Obowiązek taki nie jest przypisany do społecznej inspekcji pracy, której zadania wymienia art. 4 ustawy z 24.06.1983 r. o społecznej inspekcji pracy.

    Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że pracodawca jako podmiot odpowiedzialny za dokonanie oceny ryzyka zawodowego sam określa zasady procedowania nad dokonaniem oceny ryzyka zawodowego. Powołując zespół może wskazać, jakie są jego zadania i zadania poszczególnych jego członków.

    Ponadto może również zobowiązać określonych pracowników do zaopiniowania udokumentowanej oceny ryzyka zawodowego przed jej zatwierdzeniem. Natomiast udokumentowaną ocenę ryzyka zawodowego powinien zatwierdzić pracodawca, co będzie jednoznaczne z realizacja wynikającego z art. 226 k.p. obowiązku dokonania jej oceny i udokumentowania. Przy czym, pracodawca może wyznaczyć inne osoby do dokonywania w jego imieniu określonych czynności z zakresu prawa pracy (por. wyrok SN z 5.05.2011 r., II PK 181/10). Upoważnienie może mieć charakter generalny, tj. dotyczyć wszystkich czynności prawnych określonych w przepisach regulujących stosunek pracy, których dokonuje pracodawca, a więc m.in. dokonania oceny i dokumentowania (zatwierdzenia) oceny ryzyka zawodowego, zatwierdzania protokołu powypadkowego, zawierania i rozwiązywania umów o pracę, zmian w tych umowach, ustalania regulaminów pracy. Pracodawca może również, w odróżnieniu od wskazanego wyznaczenia o charakterze generalnym, udzielić określonej osobie indywidualnego pełnomocnictwa do dokonywania w imieniu mocodawcy określonych czynności prawnych (por. wyrok SN z 20.09.2005 r., II PK 412/04). Zatem istniej możliwość realizacji omawianego obowiązku przez inne osoby, jednakże, z treści czynności prawnej (w sposób wyraźny – przez oświadczenie czy przedstawienie dokumentu), podejmowanej za pracodawcę, powinno wynikać, że dana osoba działa w imieniu pracodawcy (por. wyrok SN z 13.09.2009 r., II PK 91/09).

  8. Podstawa prawna: Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz.U.1996.62.286) oraz Kodeks Pracy.

    Karta szkolenia wstępnego jest dokumentem przechowywanym w aktach osobowych, dlatego jej okres przechowywania to 50 lat.

    Na szczęście 2018 roku ma to się zmienić. Stały Komitet Rady Ministrów zaakceptował projekt ustawy, który ma skrócić czas przechowywania dokumentacji kadrowo-płacowej z 50 do 10 lat. To element pakietu stu zmian dla firm przygotowanego przez resort rozwoju.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Aby korzystać z naszego forum dyskusyjnego należy zaakceptować regulamin oraz Politykę prywatności znajdujące się pod adresem: Regulamin oraz Polityka prywatności